Als jong meisje had ik al de wens om 'later als ik groot ben' met kinderen te werken en dan nog het liefst die met een extra zorgbehoefte. Kinderen die net iets meer of anders nodig hadden …

Jammer genoeg liep het leven anders en koos ik door omstandigheden voor een richting met meer jobzekerheid. Ik werkte jarenlang voor een internationaal bedrijf maar diep van binnen voelde ik dat er iets niet klopte …
Ik had de wereld iets anders te bieden.

Vanaf het prille begin heeft mijn hart enkele deuken gekregen. Zo ben ik een alleengeboren tweeling, had ik op mijn elfde geen grootouders meer, overleed mijn lievelingstante op jonge leeftijd, geraakte mijn papa zowel fysiek als mentaal uit evenwicht waardoor hij zijn werk verloor en al jong op invaliditeit kwam te staan, werd ik een jaar gepest op school, verloor ik na een zware ziekteperiode mijn beide ouders aan kanker (2008 en 2016) en werd ik zelf chronisch ziek.

Al deze ervaringen hebben me gemaakt tot wie ik vandaag ben en nodigden me - na het heengaan van mijn ouders - uit tot een intens groeiproces.
Daarin vond ik de motivatie en de kracht om van mijn kinderdroom én mijn eigen levenspad mijn missie te maken : Kinderen, jongeren (en hun ouders) bijstaan in hun eigen groeiproces waardoor ze beter kunnen omgaan met hun verlieservaringen en daarbij horende emoties. Door samen op weg te gaan krijgen gevoelens erkenning, worden ze - zonder oordeel - doorleefd en ervaren, kortom : Mogen ze er gewoon zijn.

Mijn eigen levensverhaal was en is nog steeds aanleiding voor een verdere zoektocht naar verdieping in het begeleiden van kinderen (en hun gezin) rond thema's als rouw, (breed) verlies en trauma.

Liefs, Natascha